Tafeltje in de gang bij Pa's kamer....
Vanmiddag weer even bij Pa geweest. Toen wij binnen kwamen lag hij klaar wakker op zijn zij met het gezicht naar het raam. Hij had het moeilijk.... "sterven is moeilijk" had hij het maar steeds over. Hij moest een beslissing nemen en dat kon hij maar niet. Hij maakte iedereen ongelukkig als hij zijn ogen zou sluiten. Waarop wij duidelijk aangaven dat het goed was, en dat wij het echt wel zullen redden zonder hem en dat Ma op hem wacht. Hij knikte dat hij dat begreep maar toch....
Niet lang na onze binnenkomst kwam zuster Eline, zijn eigen zuster even binnen, waarvan hij vorige week al afscheid genomen had. Zuster Eline vertelde Pa vorige week dat zij 7 dagen op vakantie zou gaan en dat Pa haar terugkomst niet meer mee zou maken. Maar ze was inmiddels terug van haar verlof en keek erg op dat Pa er nog was.
Op dat moment kwamen ook Trudy en Lidy binnen en ook tegen Lidy zei Pa dat het moeilijk was om te sterven en dat hij niet kon beslissen. Ook Lidy gaf heel duidelijk aan Pa aan dat het goed was en dat het met ons en de kleinkinderen en achterkleinkinderen wel goed zou komen. Hij werd heel verdrietig en er moest een zakdoek aan te pas komen om de tranen te drogen. Ook wij moesten allemaal wel even een traantje weg pinken.
Maar toen kwam het hoge woord er uit.... zijn zuster die net de kamer verlaten had, zou hij erg veel verdriet doen als hij dood gaat.... Waarop Lidy aan gaf dat ook zij er wel overheen zou komen. Maar dat was voor Pa echter niet genoeg, waarop Lidy de kamer verliet en besloot de situatie aan zuster Eline uit te leggen en haar te vragen of zij Pa zou willen vertellen dat het goed is als hij gaat. Eline kwam direct en nam meteen de koe bij de horens en vertelde Pa heel duidelijk dat het goed was en dat Pa niet langer moet vechten, en het leven los moet laten.
Pa bleef ondanks dat hij erg moe was wakker en bleef volhouden het erg moeilijk te vinden om te sterven. Ook zuster Ingrid was inmiddels de kamer binnen gelopen en ook zei zag hoe Pa aan het vechten was. Zij vertelde dat de dokter net op de gang was en zou haar even vragen of zij Pa misschien iets zou kunnen geven om te kunnen slapen, om het een beetje rustig te maken in zijn hoofd. De dokter was het hier mee eens en het leek haar inderdaad verstandig Pa even een slaapmiddeltje te geven. Niet lang daarna was Pa volledig vertrokken en eindelijk rustig.
Na een half uurtje even koffie drinken in de huiskamer nog even bij Pa gaan kijken maar hij was nog steeds volledig onder zeil... Waarop wij allemaal besloten naar huis te gaan.....
Groet,
Ruud & Maud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten