Afspraak kapper!

                                            prikbord achter opa's bed....

hoi hoi

leuk met kerst bij opa. lijkt me leuk om zelf eten mee te nemen we zijn al aan het bedenken wat we gaan maken.
we waren gisteren bij opa hij sliep toen we kwamen hebben hem wakker gemaakt. hij was erg moe zij hij en moet meer op bed liggen van de dokter.
we zijn niet lang gebleven hij viel af en toen weer in slaap. het was druk bij de kapper dus zou er een afspraak voor woensdag worden gemaakt.
maandag gaan we weer langs en dan woensdag voor de kapper.
veel sneeuw plezier.

kus de wolfjes  

Verkeersinfarct, geen bezoek aan Pa...

         Onze tuin onder een dikke laag sneeuw vanavond om een uur of zeven

Vandaag gepland even naar Purmerend te gaan, maar helaas... dat zat er niet in. Vanmorgen Menno met de auto naar school gebracht en na een uren lange barre tocht welke achteraf gezien onverantwoord was, ingezien dat een tocht naar Purmerend op dit moment toch echt tot het onmogelijke behoorde.

In ons dorp kwamen we vanmorgen om half negen met onze auto al niet tegen de brug op. Na lang proberen en heel langzaam gas geven dreven we van links naar rechts, maar uiteindelijk bereikte we de andere kant van de brug. De rest van onze tocht werd het er echter niet beter op. Dikke lagen sneeuw zelfs op de snelwegen maakte e.e.a. zo glad als een spiegeltje en ontstond er een enorme spoorvorming met dikke sneeuwwallen aan weerskanten. Het was dan ook zaak om kaars recht vooruit te rijden. Later op de ochtend werd het alleen maar slechter. Menno is ook gestrand in Hoofddorp en zit op dit moment bij zijn vriendin en moet hier noodgedwongen blijven slapen (Oh, oh... wat erg...).

Vanmiddag maar even telefonisch contact op genomen met Pa om hem te vertellen dat wij geen mogelijkheid zagen zijn richting op te komen. Hij lag echter op dat moment te slapen en was wat kort af. Wel gaf hij duidelijk aan dat hij begreep dat wij niet kwamen en drukte ons op het hart dat wij het ook niet moesten proberen zijn kant op te komen. Er was geen enkele noodzaak hij voelde zich prima en alles ging goed.

Inmiddels ligt hier zo'n 40 centimeter sneeuw en komt daar waarschijnlijk vanavond nog een kleine slordige 10 a 20 centimeter bij......
Uitgelegd aan Pa dat wij de weerssituatie maar even afwachten en zo snel als het weer kan bij hem langs schuiven...

Een berichtje van ons bezoek aan oom Frans

Lieve familie,

Even een berichtje van ons bezoek aan oom Frans.
Onderweg op de afsluitdijk vroeg Henk: jullie hebben toch wel overleg gehad dat we nu komen. Dat waren ze vergeten dus hebben we vanuit de auto gebeld met het huis en gevraagd of we konden komen.
Annie en Frans waren erg blij elkaar te zien. Oom Frans noemde het wel een paar keer.
We kregen van een vriendin van Lydie die op bezoek was het blogadres.
Wat een prachtig  en waardevol document. Als Pa en Ma hier komen laat ik het hen zeker zien,ook zoveel mooie herinneringen van vroeger staan erop.
Oom Frans heeft veel verteld tijdens het bezoek, over zijn jonge jaren in Duitsland, tante Corrie en met Ma over vroeger, ze wisten samen zoveel.
Ik vroeg me af of het niet te lang zou zijn, nu lees ik in het verhaal van Jon dat het vermoeiend was. Ik had daar duidelijker in moeten zijn. Onze excuses daarvoor.
We waren onder de indruk van zijn levenskracht, hij vertelde over zijn gesprek met de arts en over zijn ziekte, hoe het tot dusver verlopen was en wat hij voor de toekomst kon verwachten.
Toen Ma hem vroeg of hij er tegenopzag zei hij: ik heb een mooi leven gehad, een goed huwelijk met Corrie en fijne kinderen,veel om dankbaar voor te zijn en eens komt de tijd...
Omringd door jullie liefde en goede zorgen van de mensen van het Hospice wensen we jullie alle goeds in deze kostbare periode die jullie nog met hem mogen delen.

Warme groet en liefs van Annie,Ferry, Henk en Lies.

Toch een pedicure nodig!

Vanmiddag een uurtje bij pa geweest. Toen ik arriveerde lag hij in bed lekker te doezelen. Dus maar even niets gezegds en stilletjes een kopje thee gaan halen. Na een minuut of 10 maakte hij wat beweging waardoor ik dacht ik kan 'm nu wel laten schrikken. De schrik viel mee en dus maar wat gezellig gebabbeld. Was soms wel wat lastig met het gehoorapparaat op het nachtkastje. Maar wat harder praten en herhalen doen dan wonderen. Even later kwam zuster binnen die nu wel tijd had om pa z'n teennagels te knippen. Dat had ze hem tenslotte beloofd, want ja de nagels waren minstens 8 weken niet onderhanden genomen volgens pa. Pa had zelf het gereedschap in het nachtkastje liggen en daarmee is Ellen enthousiast aan de slag gegaan. Ze had alleen niet gerekend op de kalknagels bij de grote tenen. Deze kanjers moeten door de pedicure onderhanden worden genomen. En zo'n pedicure zei pa heeft zwaarder gereedschap waarmee het wel moet lukken, dat had pa in het verleden ook wel eens bij ma gezien. Pa begon vanmiddag ook over de kapper. Er zit een kapper beneden, maar ja daar zag hij wat tegenop. Even nagevraagd bij de zuster wat er mogelijk was en het blijkt dat de kapper er op vrijdag is en ook eventueel bij de mensen langskomt. Dus misschien heeft pa na morgen wel weer een keurig gekapt hoofd. Na de nagelklus was het tijd voor een drankje, een lekker glas koud water. De limonade is pa nu even te zoet en heeft hij afgezworen. Gisteren was hij goed moe geweest, want 7 bezoekers tegelijk was toch best wel veel. Vanochtend waren Theo en Marietje op bezoek geweest was ook weer prima. Na een uur vertrokken en pa in bed achter gelaten, zodat hij nog even goed kon rusten voor het avondeten. Bij het middageten vertelde hij nog dat de zuster had opgeschept over pa z'n eigen zuster tegen de nieuwe etensgezellen. De buurman was wel wat jaloers zo te horen.

Hanneke

Nachtzoen van de zuster

                                             Op de foto met Debbie......

Vanmorgen samen met Lidy en Arjen even naar Novawhere geweest om eens kennis te maken met de arts en de `eigen` zuster van Pa. Het gesprek vond plaats in de huiskamer onder een lekker kopje koffie en was heel aangenaam. Heel duidelijk vertelde de arts Ellen hoe het gaat met Pa. Zij vertelde dat hij heel langzaam achteruit gaat. Zijn krachten nemen af en ook het eten wordt steeds minder. Overdag eet hij alleen nog wat griesmeel maar het avond eten kijkt hij nog steeds naar uit.

Verder krijgt hij op zijn bloeddrukpillen na, eigenlijk geen medicijnen, alleen wat paracetamol als hij er om vraagt, en een smeerseltje voor op zijn benen i.v.m. wat uitslag en een erg droge huid.
Eline, zijn eigen zuster vertelde dat zij ´s morgens bij het douchen al merkt wat voor dag Pa zal krijgen. Als hij goed geslapen heeft, wordt het een goede dag en zal hij geen paracetamol nodig hebben. Heeft hij slecht geslapen zal hij zelf vragen om paracetamol maar Eline zegt dat direct aan hem te kunnen zien zonder dat hij er om vraagt.

Het was een heel prettig gesprek met arts Ellen en zuster Eline en een ieder van ons kreeg de kans om vragen te stellen waardoor wij allemaal met een goed gevoel afscheid namen waarna we met z´n allen nog even naar pa´s kamer gegaan zijn.

Pa vroeg direct wat de dokter gezegd had waarop wij in koor riepen dat hij zich heel goed gedraagt! Pa was heel blij te horen dat er geen gekke dingen naar boven kwamen en was weer gerust gesteld.

Ook Annette, Mark en Trudy waren op dat moment net bij Pa op bezoek en was het meteen een volle bak daar op kamer 266!

Ook zuster Debbie kwam net langs om op te nemen of Pa trek had in iets lekkers bij de lunch. Waarop Ruud meteen reageerde met `doe dan maar een portie bitterballen`. `Nou dat kan hoor zei Debbie, alles kan hier!` Waarop Lidy meteen vroeg of er met Kerst nog mogelijkheden zijn voor ons om te eten of in ieder geval hier met familie iets te doen. Dat is allemaal mogelijk, wat we maar willen... We moeten het maar aangeven...

Debbie nam de tijd en bleef even lekker zitten babbelen... Al snel  kwam het verhaal op wat Pa vertelde, dat Debbie Pa ´s avonds voor het slapen gaan een nachtkus op zijn voorhoofd geeft. Waarop Ruud zei dat ze er voortaan maar 2 moet geven.....
Na het dollen met de zuster, Pa met Debbie op de foto gezet......

Daarna zijn wij weer langzaam richting huis gegaan.....

Groet,
Ruud & Maud

Veel herinneringen opgehaald

                                              Zusterkamertje.....

Na een goede uitleg hoe ik er moest komen kwam ik rond half zeven aan in kamer 266. Frans zat in een stoel (ik mag Frans zeggen) televisie te kijken hij was blij verrast mij te zien, wat kan die man lullen, vijf kwartier in een uur. Heel veel herinneringen opgehaald die hij vroeger beleefd had, hij zag er best wel goed uit en hij vertelde dat hij een goede dag had we hebben over zijn ziekte gesproken hij heeft geen pijn zegt ie. We hebben zelfs bijna onder de stoel gelegen van het lachen hij vond het schitterend. Frans kreeg limonade en ik kreeg koffie aangeboden die goed te drinken was. Hij verteld wel alles een paar keer maar dat mag de pret niet drukken op een gegeven moment vertelde hij dat er nog meer bezoek kwam?????? het was inmiddels al ruim een uur later toen ik afscheid van hem nam we hebben samen genoten en ik ben blij dat ik bij hem op bezoek geweest ben. Aan zijn bovenkamer mankeerd niets hij is nog heel goed bij en weet alles goed te noemen en heeft nog veel belangstelling voor diverse onderwerpen. 
  
gr. Bob

Opgewekt door de maandag......

Vanmiddag even langs geweest. Was benieuwd hoe hij er bij zou liggen. Gelukkig lag hij niet, hij zat. Relaxed met zijn voeten op een bankje. En opgewekt en voluit pratend.

Het voelde beter dan afgelopen vrijdag. Hij was opgewekt en het praten ging ook weer beter. Hij vertelde voluit over het bezoek van Annie en over het gesprek dat hij had met zijn "douchezuster".

Hij vond het fijn Annie en Ferrie nog een keer gezien te hebben. Hun bezoek was dan ook zo om, hoewel het toch langer dan een uur geduurd had.

Heb hem verteld dat de dinsdag wat problematisch is voor het bezoek; dat deze dag dan ook nooit druk zal zijn. Hij begreep dat, maar vond het wel fijn dat te weten.

John

Vandaag te lang in de stoel gezeten

                                   Mooie tekening van Koen op het prikbord!

Vanmiddag met Menno en Iris even bij Opa langs geweest. Toen we binnen kwamen lag Opa op bed te slapen. Hij was heel erg moe en was door de zusters op bed gelegd. Had 5 uur op zijn stoel gezeten en dat mag hij niet meer is te vermoeiend voor hem.

Maar hij blijft volhouden dat hij toch in ieder geval een paar uur per dag in zijn stoel wil zitten omdat hij het 24 uur per dag in bed niet uit kan houden.
Gevraagd of er nu al iemand langs geweest is voor zij gehoorapparaten? Dat was niet het geval, Pa zegt niets meer te horen van de zusters over hoe het daar mee staat.

Daarop ben ik maar eens even naar het zusterkamertje gelopen om te vragen of er al schot in de zaak zit. De coördinerende zuster vertelde mij dat er een afspraak met Pa gemaakt was dat de familie zorg zou dragen voor de reparatie aan de apparaten. Waar ik verbaasd op reageerde omdat Pa ons het verhaal vertelde dat zij een eigen mannetje in huis hebben die dergelijke reparaties in huis uitvoert. De zuster zei van niets te weten en heb toen maar afgesproken dat ik e.e.a. met de familie op zal nemen.

Meteen maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt te vragen hoe het nu eigenlijk gaat met Pa, omdat wij helemaal niets horen en nooit iemand zien. Zij gaf aan dat Pa sterk achteruit gaat, heel erg verzwakt is, veel aan gewicht verliest en nauwelijks meer eet, alleen nog wat pap. Ook het avond eten stelt niets meer voor.
Vrijdag hebben ze de dokter nog laten komen omdat zijn handen zo opgezet zijn, echter 's middags toen de dokter kwam waren deze al weer geslonken en kon deze niets meer zien of constateren. Wel heeft de arts medicijnen voorgeschreven omdat Pa zo misselijk is, deze wil hij echter nog niet nemen, misschien later.
Heb de zuster bedankt en gezegd blij te zijn met haar uitgebreide verhaal en dat wij zullen zorgen voor de gehoorapparaten.

Terug bij Pa op de kamer heeft Ruud meteen even de gehoorapparaten bekeken en ze gelukkig na wat prutswerk weer aan de praat weten te krijgen en meteen maar even doorgegeven aan de verpleging dat alles in orde is nu.

Net voor ons vertrek kreeg Pa plotseling hevige pijn in zijn handen, kramp zo zei hij, had hij nog niet eerder gehad. Na enkele seconden was deze kramp weer verdwenen en zei dat er niets meer aan de hand was. Hij was moe en gaf aan voor het eten nog even te willen slapen waarop wij hem alleen gelaten hebben en richting huis gegaan zijn.

Groet,
Ruud, Maud, Menno en Iris

Zondagochtend bezoekje

                                  Nog meer kerst in de huiskamer

Vanmorgen rond half 11 kwamen we met zijn vieren bij (over)opa. Hij voelde zich aardig goed vandaag, maar wel erg moe. Hij had redelijk geslapen vannacht, maar ’s nachts wel wakker geworden met wat steken rond zijn hartstreek. Dat vond hij niet fijn.

Een zuster had gehoord dat hij het er over had gehad dat hij misschien in het voorjaar nog wel een keer een bezoekje aan zijn huis wilde brengen. Ze sprak hierover met opa, en gaf ook aan dat de kans maar heel klein is dat hij dat haalt. Ze heeft meer vergelijkbare patiënten gehad, en dan is het voorjaar wel erg ver weg. De dokter had verteld dat opa geen pijn zal krijgen, maar wel steeds vermoeider zal worden. Dat was nu ook aan hem te merken. Af en toe dommelde hij weg en alles kost hem inspanning. Zijn benen over elkaar of terug, zijn kopje met chocolademelk was eigenlijk al te zwaar om met een hand te doen.

Hij eet nu pap tussen de middag, vandaag krijgt hij griesmeel pap. We hoorden van een vrijwilligster dat alle mensen op de gang altijd ’s avonds al halve porties krijgen, maar dat dit toch nog teveel is vaak. Hij gaat nu altijd met de rolstoel naar het eten, dan kan hij zijn energie zoveel mogelijk voor het eten bewaren.

Groeten,

Annette, Mark, Koen en Lars

Vandaag weer een betere dag

                                      Kerstboom in de hal beneden

We troffen pa vanmiddag in de stoel aan. Hij was al TV kijkend een beetje weggedommeld. Maar hij was uit bed en dat vonden we plezierig om te zien. Hij was blij dat we ’s middags in plaats van ’s avonds gekomen waren, dan voelde hij zich nog iets fitter.

Hij vertelde dat hij gisteren met de dokter gesproken heeft. Die was op verzoek van de verpleging een keer extra gekomen omdat ze zich wat zorgen om pa maakten. De dokter heeft nog een keer precies verteld wat hij mankeert en dat hij er rekening mee moet houden dat er steeds meer slechte en steeds minder goede dagen zullen komen. En dat als hij en goede dag heeft, hij daar dan zoveel mogelijk van moet genieten. Die boodschap heeft hij begrepen. Hij was daarom ook erg blij dat hij zich vandaag wat beter voelde,

Vannacht heeft hij goed geslapen, al zijn de zusters wel drie keer komen kijken.
Vandaag had hij geen trek in brood dus heeft hij ’s middags weer pap gegeten. Dat smaakt hem nog steeds het best.

Rond half 5 zijn we weer vertrokken zodat hij zich rustig op het avondeten kon voorbereiden.

Arjen & Lidy