Vanmiddag rond 4 uur kwam ik met Mark bij opa aan. Hij kwam net op staan van zijn middag dutje. Na de lunch waren Els en Gerrit geweest, en later ook nog Trudy. Daarna was hij gaan rusten. Van het stukje van zijn bed naar de andere kant naar zijn stoel moest hij wel even bijkomen. De sneeuw buiten vindt hij erg leuk, maar hij hoeft niet naar buiten. Hij heeft wel door dat hij niet meer sterker zal worden. Soms moet hij zoeken naar woorden.Gisteravond had opa last gehad van zijn buik. Pijnstillers hielpen niet, maar toen wist hij de zuster wel te vertellen wat hij het beste kon doen; naar het toilet. Er zat allemaal lucht dwars. Hij heeft wat knallen laten horen, en toen zakte de pijn ook weer weg.
Hij is wel erg blij met zijn vaste zuster. Ze komt vaak bij hem kijken en helpt hem goed. Toen hij vanmorgen zou gaan douchen moest hij erg hoesten. De zuster zei dat hij wel even kon zitten om bij te komen, dan zou zij vast zijn bed opmaken. Voordat ze dat ging doen deed ze hem eerst nog zijn badjas om zodat hij het niet koud zou krijgen. Ze verzorgt hem goed, en belangrijk, droogt zacht af.
Hij vond het prettig dat hij niet te laat gewekt werd. Zo rond half 8 om te douchen, dan is hij om 9 uur klaar met zijn ontbijt. In de avond gaat hij liefst ook niet te vroeg naar bed, want van dat lange liggen krijgt hij eerder pijn in zijn rug. De hulp voor bijvoorbeeld zijn pyjama aantrekken pakt hij steeds meer aan. Het is goed voor hem dat hij "zijn eigen zuster" heeft gekregen. Dan accepteert hij eerder de hulp en durft hij meer te vragen.
Het eten kijkt hij nog altijd niet naar uit. Maar morgen krijgt hij zuurkool, dat ziet hij wel zitten. Wel zonder worst, want dat is echt veel te veel. Tussen de middag had hij goed gegeten. Een broodje zonder korst met jam, op aanraden van een buurvrouw een beschuitje met kaas en ook nog een eitje.
Om tien voor vijf kwamen ze al het avond eten aankondigen, wat opa veel te vroeg vond. Vijf uur of vijf over vijf is vroeg genoeg. Tien voor vijf gingen we naar beneden, en toen we naar de auto liepen zagen we hem onderweg met zijn rollator naar het eten. Dus toch voor vijf uur onderweg. Door de sneeuw was het een lange tocht naar huis.
Groeten,
Annette en Mark
Geen opmerkingen:
Een reactie posten