Verhuizing van pa naar Novawhere

 Novawhere

Goedenavond,

Het leek ons goed om even te berichten hoe de verhuizing van pa naar het Novawhere is verlopen.

John is met onze buurman Bart en zijn bus vanochtend om een uur of negen vertrokken naar de Bernard Zweersstraat om daar de spullen die we zaterdag hadden klaargezet op te halen.

Ik was vanochtend rond half tien bij pa. Die wist te vertellen dat hij om 10.15 uur met ambulance opgehaald zou worden. Uiteraard liep dat wat uit en ik schat dat we rond een uur of elf bij het ziekenhuis zijn vertrokken. Had ik in ieder geval ruim de tijd om z'n koffer in te pakken en ook nog een plastic zak te vullen met wat andere spullen dan kleding. Pa was vanochtend goed te spreken en oogde naar omstandigheden redelijk vanochtend. Hij zat rechtop in bed, had goed geslapen en hij had wel zin in de verhuizing. Veel trek had hij niet en later is hij ook weer even in bed gaan leggen omdat het wachten toch wel vermoeiend was.

Rond kwart over elf zijn we aangekomen in kamer 266 van het Novawhere, waar ondertussen Bart en John waren met zijn spullen. Pa zijn stoel is naast het bed, voor het raam gezet. Daarnaast zijn er wat foto's opgehangen en ook een aantal foto's op de vensterbank gezet. De kleren zijn gesorteerd in de kast gelegd en de kast bleek groot genoeg. Ook wat spullen in het nachtkastje gelegd en in de badkamer gezet. De badkamer deelt pa met de buurvrouw, aan het lichtknopje voor de badkamer kun je zien of de buurvrouw de badkamer bezet. Z'n wekkerradio staat op het nachtkastje en is om 9 uur gezet en ook z'n eigen telefoon is aangesloten. Er zou nog worden uitgezocht of het (uitgaand) bellen buiten de regio met deze telefoon goed ging. Normaal loopt dat via de centrale begrepen we.

Hoewel de ambulance-rit kort was, was pa (begrijpelijk) toch vermoeid er door. Dus hij heeft eerst wat in bed gelegen. Later is Els op bezoek geweest en toen heeft pa ook nog een halfuurtje in z'n eigen stoel gezeten.

De ontvangst in Novawhere was prima. Tot nu toe hebben we te maken met prettig en attent personeel.

De eerste intake werd door twee zusters (Ellen en ...) gedaan. Zij gaven meteen aan dat het uitgangspunt "warme" zorg is. Pa mocht vertellen hoe het ziekteverloop was geweest en ook zijn de gegevens van de kinderen gemeld.

Er werd pa ook gevraagd hoe hij aangesproken wilde worden en hij heeft gezegd als Frans. Ook is benadrukt dat pa het moet zeggen als hij iets wil en ook pijn moet hij melden, want dat is niet nodig. In ieder geval nu al met pa afgesproken dat als hij naar het toilet moet, dat hij dan even belt voor hulp van de zuster. Hij staat tenslotte nu wel erg wankel op de benen.

Vanmidag was er een tweede intake door een huisarts in opleiding (M. Bouman) samen met een praktijkverpleegkundige (C. van Dijk).

Het ziekteverloop en zijn medisch verleden is toen doorgenomen. Ik heb geprobeerd om pa zoveel mogelijk zelf te laten vertellen, alleen daar waar ik dacht het klopt niet heb ik ingegrepen. Vanuit het ziekenhuis was het dossier meegegeven dacht ik, maar dat bleek alleen het verpleegdossier te zijn. De medische gegevens zijn later gefaxt en de huisarts en verpleegkundige hadden dat dus nog niet ingezien tijdens het gesprek.

Pa had het er tijdens het gesprek over dat hij geen codeïne mocht,

want dat vergiftigde hem hadden ze in het ziekenhuis gezegd. Maar hij had wel paracetamol met codeïne meegekregen. Ik heb gezegd dat ik had begrepen dat hij allergisch was voor de antibiotica.

Ze namen aan dat ze de juiste informatie in het dossier zouden vinden.Voor het eten kwam er een vrijwilligster langs. Hij kon z'n warme eten voor morgen bestellen. Hij had daarbij een ruime keuze (een drie-gangen, drie-keuzemenu zeg maar). Voor vanavond was er al iets voor hem uitgekozen.

Elke ochtend trouwens komt de vrijwilligster langs om te informeren of pa iets speciaals bij de lunch wil. Een gebakken ei, een kroket of ..........

Ik dacht dat John de pot met kaneelsnoepjes was vergeten, maar dat is niet zo. Hij heeft alleen de kaneelsnoepjes (de snoepjes van pa) vermengd met de gastensnoepjes.

Nou, dit was voor nu even het verhaal.

met warme groet,

Hanneke