De koffietafel in de huiskamer... iedereen kan hier koffie pakken, wat we dan ook regelmatig doen!
Vanavond toen we Pa's kamer binnen liepen zat hij te slapen in zijn stoel. Het duurde even voordat hij door had dat we er waren, maar werd uiteindelijk heel vrolijk wakker. Op de vraag hoe het ging antwoordde hij: "Ach...., het gaat wel, éne dag wat beter dan de andere he, maar nu gaat het wel..."
Pa dacht dat hij zich vanmorgen wel heel erg moe en zwak zou voelen omdat hij gisteravond weer laat naar bed gegaan was. Tja... hij moest per slot toch echt even voetbal kijken en dat duurde lang, waardoor hij pas om half twaalf ging slapen. Vanmorgen was het al weer vroeg dag, om half acht stond de zuster al aan zijn bed of hij al zin had om douchen, waarop hij direct positief reageerde. Douchen vindt hij heerlijk en die zusters zijn er zo handig in en het gaat zo lekker vlot.
Dat waren dus 2 korte nachten achter elkaar, "Normaal slaap ik hier klokje rond". Ja hij wordt nog een echte nachtbraker!
Vanmorgen zijn Theo en Marietje geweest en hebben gevraagd of de kinderen hun namen op het bezoek-rooster willen zetten voor de komende donderdagochtenden. Het was een gezellige ochtend en hij kijkt nu al weer uit naar de volgende week als ze weer komen.
Vanmiddag heeft Pa een heel gesprek gehad met een zuster over de oorlog. Toen hij vertelde dat hij zijn oorlogsbelevenissen ooit opgeschreven heeft en dat de kinderen die uit hebben laten geven in boekvorm raakte de zuster echt geïnteresseerd. Zij gaf aan dat boek wel heel graag eens te willen lezen.
Pa vertelde dit verhaal aan Hanneke die vanmiddag op bezoek was welke direct naar Pa's huis vertrok om het boekje even te halen. Morgen zou hij het de zuster direct geven.
Spontaan begon Pa te vertellen over de oorlog.... over Duitsland waar hij op 18 bijna 19 jarige leeftijd naar toe gestuurd werd. Dat hij daar sliep met de Tsjechen op één kamer, dat hij goed te eten kreeg omdat er hard gewerkt moest worden en dat hij later naar Polen gestuurd werd..... "Tja .... en na de oorlog leerde ik Ma kennen op dansles......."
Veel verhalen komen er boven... met weemoed denkt hij terug aan Ma "52 jaar waren we getrouwd, 52 jaar... de zusters hier kunnen dat niet geloven ...zo lang!"
Bij het gedag zeggen bedankte Pa ons voor ons bezoek "Was gezellig jongens, tot gauw!" Inderdaad het was gezellig.... De tijd was omgevlogen maar toen was het toch echt tijd om naar huis te gaan, morgen gaat om 6 uur de wekker weer......
Groet,
Maud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten